آيت‏اللَّه سيدريحان اللَّه بروجردي كشفي در حدود سال 1229ش (1266ق) به دنيا آمد و علوم مقدماتي را در بروجرد فرا گرفت. وي براي تكميل تحصيلات خود به شهرهاي اصفهان و نجف رفت و پس از سال‏ها علم‏اندوزي، به مدارج بالايي دست يافت. سيد ريحان‏اللَّه بروجردي از آن پس ساكن تهران شد و مرجع خاص و عام گرديد. وي علاوه بر علوم فقه و اصول و حديث، در ادبيات و رجال و تراجم نيز احاطه كامل داشت و در حلقه درس ايشان، دانشوران فرهيخته‏اي پرورش يافتند. اين عالم رباني آثاري به رشته تحرير درآورد كه ريحانُ القلوب در اخلاق، فواكِه الفُقها در فقه و شموسُ الطّالعَه در شرح زيارت جامعه از آن جمله‏اند. همچنين از ايشان كتابخانه‏اي برجاي مانده كه از نظر كميت و كيفيت، از بزرگ‏ترين كتابخانه‏هاي آن روز تهران به شمار مي‏رفت. سيد ريحان‏اللَّه بروجردي سرانجام در 16 خرداد 1289ش در شصت سالگي به لقاء اللَّه پيوست.